Rejestracja czasopism – uzasadnienie postanowienia

Dziś odebrałem uzasadnienie postanowienia wpisującego mojego bloga do rejestru dzienników i czasopism. Okazuje się, że zarejestrowany został mój blog, który został uznany za prasę, a nie teoretycznie możliwe do wydawania pismo, jak sugerował Vagla.

Sąd poruszył w uzasadnieniu bardzo ciekawą kwestię dotyczącą podstaw orzekania o wpisie, uznając, że obowiązki sądu ograniczają się do sprawdzenia czy wniosek odpowiada przesłankom określonym w art. 20 ust. 2 Prawa prasowego, a przyczyną odmowy rejestracji może być wyłącznie brak we wniosku danych określonych w ww. przepisie lub naruszenie prawa do ochrony nazwy istniejącego już tytułu prasowego.

Sąd posłużył się też pojęciem „czasopismo internetowe” (już w komparycji, ale także w uzasadnieniu), którego jednak nie zdefiniował. Ustawa nie posługuje się tą konstrukcją, więc pozostaje domniemywać, co ona oznacza. W moim przekonaniu rodzą się przy tym pewne problemy interpretacyjne. Skoro bowiem ustawa nie nakazuje rejestracji „czasopisma internetowego” ani nie posługuje się tym pojęciem, to użycie dookreślenia „internetowe” sugeruje, że czasopismo internetowe, to coś innego niż czasopismo „zwykłe”. A skoro tak, to nie powinno podlegać rejestracji, gdyż ustawa nakazuje i umożliwia rejestrowanie jedynie dzienników i czasopism. W związku z tym dla spójności orzeczenia wydaje mi się, że trzeba przyjąć, że dookreślenie „internetowy” nie niesie ze sobą żadnej treści merytorycznej i jedynie opisuje rodzaj czasopisma na takiej samej zasadzie jak np. dookreślenie „sportowe” czy „prawnicze”.

Podkreślenia jednak wymaga, że zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 3 Prawa prasowego o czasopiśmie można mówić wówczas, gdy jest ono wydawane drukiem albo w formie dźwięku lub dźwięku i obrazu równocześnie. Sąd niestety nie odniósł się do tej kwestii, w związku z czym rozważam wniesienie apelacji.

Poruszyć chciałbym w niej trzy kwestie.

Po pierwsze, czy rzeczywiście nie ma znaczenia, że mój blog nie spełnia warunków z art. 7 ust. 2 pkt 3 Prawa prasowego, gdyż jest wydawany w formie – co najwyżej – obrazu.

Po drugie, czy Sąd jest związany treścią rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie rejestracji dzienników i czasopism (nowelizacja uchyliła § 5 tego rozporządzenia) w zakresie, w którym ogranicza ono materiał dowodowy, mogący stanowić podstawę orzeczenia. Istotne jest to, że istnieje sprzeczność między tymi przepisami, a przepisami o postępowaniu dowodowym. Ponadto określenie w tym rozporządzeniu podstaw dowodowych rejestracji wydaje się przekraczać delegację z art. 23a Prawa prasowego. Moje wątpliwości są natury konstytucyjnej, więc wchodzi w grę odmowa zastosowania przez sąd tych przepisów.

I po trzecie wreszcie – czy sąd rejestrując mój blog nie powinien i tak badać czy jest on wydawany we właściwej formie, a jeśli nie, to czy nie powinien zarejestrować jedynie tytułu prasowego, pod którym możliwe byłoby wydawanie czasopisma. Tę opcję zapożyczam z wyżej wskazanego tekstu Vagli.

Gdyby kogoś to interesowało, to całe uzasadnienie znajduje się tutaj.

Reklamy

Opublikowano postanowienie w sprawie rejestracji czasopism

Na stronach internetowych SN opublikowano postanowienie wraz z uzasadnieniem (sygn. akt IV KK 174/07), dotyczące rejestracji stron internetowych.

Jego lektura pozwala dostrzec, że SN pominął w swoich rozważaniach, że czasopisma, to druki periodyczne lub publikacje za pomocą dźwięku albo dźwięku i obrazu, a nie jakiekolwiek publikacje. Wydaje się przy tym, że SN nie ma wątpliwości, że publikacja w internecie nie jest drukiem, skoro na stronie 7 przeciwstawia prasę drukowaną, prasie rozpowszechnianej za pomocą Internetu. Zauważam tę kwestię, bowiem w dyskusji, która przetoczyła się po publikacji Rzeczpospolitej, pojawiły się również pomysły, by publikacje internetowe uznawać za publikacje drukowane, co wydawało mi się wykładnią zdecydowanie zbyt szeroką.

Oznacza to, że rejestracji winny podlegać co najwyżej takie czasopisma publikowane w internecie, które dokonywane są za pomocą dźwięku lub dźwięku i obrazu. Wydaje się przy tym, że taka forma publikacji winna dotyczyć każdego „wydania” czasopisma internetowego, a sporadyczne publikacje dźwięku nie powinny być uznawane za kwalifikujące do rejestracji.

Warto zauważyć także, że VaGla pisze, że: „Niedosyt budzi również fakt, że Sąd Najwyższy nie odniósł się do art. 21 ustawy, który wskazuje powody, dla których sąd rejestrowy może odmówić rejestracji dzienników i czasopism. Moim zdaniem nie ma powodu, dla którego sąd nie powinien zarejestrować takiego dziennika i takiego czasopisma z tego tylko powodu, że we wniosku ktoś napisał, iż wydawany będzie w formie witryny internetowej, albo, że jest to blog internetowy. Na gruncie art. 21 ustawy sąd powinien jedynie sprawdzić, czy zgłoszony tytuł nie koliduje z innym, już istniejącym oraz czy spełnione są formalne wymogi w zakresie wniosku”, sugerując, że sąd rejestrowy nie powinien badać formy, w jakiej dochodzi do publikacji czasopisma internetowego. Nie do końca się z tym zgadzam. Uważam, że wskazanie przez wnioskodawcę, że publikacja dotyczy internetu, wymaga od sądu weryfikacji czy publikacje te są czasopismami (lub dziennikami). Skoro bowiem dopuszczalna jest rejestracja wyłącznie dziennika lub czasopisma, to wyłączenie po stronie sądu obowiązku ustalenia czy wniosek o wpis do rejestru czasopism dotyczy w rzeczywistości takiego podzbioru prasy spowodowałoby możność rejestracji dowolnych publikacji, co nie wydaje się uzasadnione.

Wniosek o rejestrację bloga – złożony

Zgodnie z obietnicą, wysłałem dziś wniosek o rejestrację tego bloga jako czasopisma. Zobaczymy, czy Sąd Okręgowy zezwoli na jego rejestrację czy też uzna, że blog, to nie jest przekaz drukiem, dźwiękiem lub dźwiękiem i obrazem i oddali wniosek.

Rejestracja stron internetowych. Konieczność?

Rzeczpospolita opublikowała dziś wypowiedź Sędziego SN J. Sobczaka, który twierdzi, że: „Zgodnie z prawem prasowym treść publikacji nie wpływa na to, czy ma być uznana za prasę. Jeśli więc strona internetowa nie tworzy zamkniętej jednorodnej całości i jest aktualizowana co najmniej raz w roku, to jest prasą. Gdy nowe informacje pojawiają się na stronie częściej niż raz w tygodniu, to mamy do czynienia z dziennikiem, jeśli rzadziej, to z czasopismem. Zarówno jedno, jak i drugie trzeba zarejestrować”.

Otóż kompletnie nie zgadzam się z tak postawioną tezą (tą wyboldowaną).

Niewątpliwie wszelkie publikacje w internecie, to prasa. Podzbiorami prasy są dzienniki i czasopisma, których definicja umieszczona jest w art. 7 ust. 2 pkt 2 i 3 Prawa prasowego. Zgodnie z tymi przepisami dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu, ukazujący się częściej niż raz w tygodniu. Z kolei czasopismem jest druk periodyczny ukazujący się nie częściej niż raz w tygodniu, a nie rzadziej niż raz w roku; przepis ten stosuje się odpowiednio do przekazu za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu innego niż określony w pkt 2.

Z przepisu tego wynika, że definicja dziennika i czasopisma nie daje podstaw do przyjęcia, że publikacje w innej formie niż w formie druku albo dźwięku, albo dźwięku i obrazu łącznie, kwalifikują się do zbioru dzienników lub czasopism, choć stanowią prasę. Ewentualne rozszerzanie tej definicji na media nie uwzględniane w 1982 r., gdy ustawa była uchwalana, jest w mojej opinii przykładem niedopuszczalnej wykładni rozszerzającej. Niedopuszczalnej dlatego, że wbrew jednoznacznemu tekstowi przepisu wywodzi się z niego treści zwiększające ciężary dotykające obywatela.

Jeśli przyjmie się, że dziennik i czasopismo, to tylko ta część prasy, która jest publikowana w ww. sposób, to oczywistym będzie, że pozostała część prasy nie podlega publikacji, bowiem zgodnie z art. 20 ust. 1 Prawa prasowego, jedynie wydawanie dziennika lub czasopisma podlega rejestracji. Wydawanie innej prasy – nie.